Column

Scherp

Tijdens de initiatievenmarkt van afgelopen maandag werd ik vriendelijk op de vingers getikt, waarde columnlezer. De inwoner wees me er op, dat ik wel wat kritischer had mogen schrijven over de tussentijdse prijsverhogingen van de nieuwbouwwoningen van bouwplan De Akkers. In eerste instantie stonden deze woningen voor 260.000 euro te koop en er was enorm veel belangstelling voor bij de inwoners. Maar vervolgens werden de prijzen met een slordige 30.000 euro omhoog gegooid. Marktwerking heet dat.

Weet u, deze inwoner had helemaal gelijk; dit is een handelwijze die aangekaart moet worden. Het is natuurlijk van de zotte van de projectontwikkelaar om de inwoners en overige geïnteresseerden zo'n poot uit te draaien. Als de projectontwikkelaar deze woningen voor 260.000 euro aanbiedt, dan betekent dat ook, dat dit bedrijf er winst op kan maken. Maar nadat duidelijk werd, hoeveel belangstelling er voor die huizen was, besloot het management om er nog eens enkele tienduizenden euro's bovenop te gooien. En de achterliggende reden hiervoor was niet, om de samenleving een stukje beter te maken. Het ging hier alleen om een stuk winstbejag; extra geld dat toekomt aan het bedrijf zelf. De nieuwe huizenbezitters moeten hierdoor een hogere hypotheek nemen en betalen daardoor, naast het extra geldbedrag, de komende dertig jaar ook nog eens meer aan rente en aflossing.

We leven tegenwoordig in een samenleving, waarbij alle inwoners er dagelijks op worden gewezen, dat ze moeten 'participeren' en zich bekommeren om hun naasten. Maar andere processen blijven gewoon doorgaan; de belastingen worden geheven, verhoogd of (heel soms) verlaagd en de enige mensen die hier wat aan kunnen doen zijn de 21 gemeenteraadsleden. De overige ruim 26.000 inwoners hebben er niets over te zeggen, maar moeten wel ieder jaar het geld overmaken.

Mag ik even dagdromen? Zullen we het hele economische systeem eens omgooien? Laten we bepalen, dat iedereen in Nederland zijn/haar huidige woning, waarin op 1 januari 2017 daadwerkelijk werd gewoond, als haar eigendom kan beschouwen, waarbij nog uitstaande hypotheken en huren tot nul worden gereduceerd. Dus hoeven de inwoners niet meer 40%, 50% of 60% van hun inkomen af te trekken van hun inkomen voor het betalen van rente en aflossing. Dit zorgt voor veel minder financiële zorgen, gelukkigere gezinnen en een groter bestedingsvermogen, waardoor de economie als geheel zal floreren. Vanuit die extra bestedingen kunnen de gedupeerde banken worden gecompenseerd, al is het wel met aftrek van die tientallen miljarden euro's, die zijn gebruikt om de bankenfaillissementen af te wentelen. En door de financiële ruimte krijgen onze inwoners ook meer de gelegenheid om zich te bekommeren om hun naasten. Leve de participatiesamenleving!